All systems go, sun hasn't died, deep in my bones, straight from inside.

16:50

All systems go, sun hasn't died, deep in my bones, straight from inside.

Joshua smith

Joshua Jack Smith 24 marca 1978 roku 35 lat pisarz powieści kryminalnych rodowity mieszkaniec Nowego Jorku, od miesiąca przebywający na wyspie rozwodnik, bezdzietny mały domek na plaży kucharz z zamiłowania szuka inspiracji, muzy, miłości?

Hedonistyczna wizja świata często przysłania nam w życiu cele, które powinny brylować na czele listy naszych największych ambicji. Materializm i egoizm jakiego doświadczamy na każdym kroku wedle staropolskiego powiedzenia powoduje, że z kim przystajemy takim się stajemy. Dzisiejszym wyznacznikiem szczęścia staje się ilość zer na bankowym koncie i koni mechanicznych w naszym samochodzie. Miłość, uczucie, ciepło rodzinne i bezpieczeństwo jakie powinniśmy stwarzać idzie w odstawkę. Coraz więcej osób uważa, że bycie mainstream’owym to cel nadrzędny. Underground przestaje być formą wyrażenia siebie, pełną ekspresji i kreatywności, a oryginalność to pojęcie coraz bardziej względne. Jest jednak na świecie taka istota dla której nie liczy się to aby się wyróżniać, wzbudzać zainteresowanie i zdobywać sztuczną popularność nie tylko w kręgach swoich znajomych. Joshua Smith już od dziecka miał wyznaczone cele. Zgodnie z rodzinną tradycją miał stać się rozchwytywanym i szanowanym prawnikiem. Cel niby prosty, jednak wymagający wielu wyrzeczeń. Nie skakał po drzewach, nie rozrabiał, nie lądował na dywaniku u dyrektora. Pilnie się uczył, a na zajęciach słuchał i notował. Ze świetnymi ocenami przebrnął przez prywatną szkołę podstawową, gimnazjum dla chłopców oraz liceum. Następnie w jego życiu nastał poważny moment wyboru uczelni. Z ocenami oraz osiągnięciami naukowymi jakie miał na swoim koncie mógł przebierać w uczelniach. Cambridge, Oxford, a może amerykański Yale? Nie. Jako osoba ambitna, twardo stąpająca po ziemi i realizująca swoje aspiracje postanowił ukończyć zwykły miejski uniwersytet. Nie miał zamiaru zmieniać swojego środowiska oraz pozostawiać znajomych zmieniając ich na pseudo inteligentów sądzących, że są lepsi od reszty społeczeństwa. Miał zostać prawnikiem, przejąć rodzinną kancelarię i brylować na salonach broniąc największe osobistości w całych Stanach. Ale wybrał coś innego. Wybrał dziennikarstwo. Studia ukończył z wyróżnieniem. Nie miał problemów ze znalezieniem pracy bo ciepła posadka w znajomej gazecie tylko na niego czekała. Początkowo nie było łatwo. Wdrożenie się w zawód nie było tak proste jak mogło się wydawać. Dziennikarstwo w teorii jest znacznie prostsze od jego zastosowania w praktyce. Dostawał początkowo drobne artykuły do napisania. Z czasem wdrożył się na tyle, że naczelny obdarzył go bezgranicznym zaufaniem i pozwolił samemu dobierać sprawy jakimi miał ochotę się zajmować chwytać się tematów, które wymagały od niego dużego zaangażowania. Smith zaczął więc porywać się na głęboką wodę, co nie zawsze wychodziło mu na dobre. Mając dwadzieścia osiem lat napisał swoją pierwszą książkę. Natchnienie, przypadek. A sukces na skale światową. Zyskał rozgłos, a on zabrał się za drugą część swojej powieści. Dwa lata temu wydał kolejną książkę. Dopiero niedawno zdał sobie sprawę, że Nowy Jork go przytłacza. Że nie pozwala mu skupić się, a ciągła gonitwa za karierą i popularnością nie jest dla niego. Przecież normalny z niego facet. Chyba. W życiu młodego(chociaż już nie tak bardzo) Smitha nie brakuje zawirowań. Niby spokojne i poukładane życie u boku wspaniałej narzeczonej psuje cichy romans w jaki się wdał. Słabość względem kobiet dała o sobie znać, a ponętna asystentka zdała się to wykorzystać. Przez usta Josha przechodzą potoki kłamstw względem swojej ukochanej przed, którą ukrywa zaistniałą sytuację. Czuje wyrzuty sumienia i wie, że nie postępuje dobrze dlatego uciekł. Trzy miesiące przed swoim drugim ślubem (bo przecież ma już za sobą jedno małżeństwo) pakuje swoje manatki, kupuje bilet do Grecji i zostawiając jedynie karteczkę, że musi odpocząć od zgiełku i wszystko sobie poukładać wyjeżdża. Jak tchórz nie potrafi stawić czoła problemom i ucieka…no cóż, bywa.

Już będąc małym brzdącem znacznie różnił się od rówieśników. Opanowany, spokojny, ambitny. Te wszystkie cechy w mniejszym bądź większym stopniu zostały mu do dziś. Jako dziennikarz i pisarz musi trzymać nerwy na wodzy, nie tak łatwo więc wyprowadzić go z równowagi, swoje uczucia stara się tłumić w sobie aby nie widziały one światła dziennego, a jego twarz notorycznie przybiera pokerowy wyraz. Ale przecież jest pełen skrajności. Więc. Często wybucha, a swoim pracownikom/asystentom nie szczędzi krytyki. Nie ma problemów w wyrażaniu swojej opinii zarówno tej pozytywnej jak i negatywnej, możesz być więc pewny, że jeśli coś mu się nie podoba to po prostu powie Ci to prosto z mostu. Nie owija w bawełnę, a jeśli kłamie to robi to z taką perfekcją, że nawet się nie zająknie, a ty nie będziesz w stanie odkryć jego złych intencji czy też skrywanych tajemnic. Ambitnie podchodzi do każdych wyznaczonych mu zadań i realizuję je z zupełną perfekcją. Nie lubi niedokładności, a każdy jej przejaw stara się minimalizować. Nie można jednak przy tym stwierdzić, że jest tyranem, choć rzeczywiście bywa apodyktyczny. Przez społeczeństwo postrzegany jest jako osoba zimna i nazbyt poważna, co jest pewnie efektem jego dystansu na jaki ich trzyma. Bez wątpienia jednak zyskuje przy bliższym poznaniu, co mogą potwierdzić jego przyjaciele, rodzina no i przede wszystkim jego narzeczona. Względem której charakteryzuje się ogromną czułością i delikatnością. Romantyk w każdym wydaniu, dbający o dobro ukochanej. Nie zawsze jednak ma na tyle silny charakter aby przeciwstawić się urokowi płci przeciwnej i chociaż w jedno nocne czy też krótkotrwałe romanse się nie wplątuje, to niewinny flirt nie jest mu obcy zarówno jak kontakty z innymi kobietami mające status długotrwałych. Twardo stąpa po ziemi co oznacza, że nie pozwoli wejść sobie na głowę, przez swój zawód nie jest niczym dziwnym, że nie pozwoli się przegadać, a argumenty słowne są jego mocną stroną. Przesadnie punktualny, nie cierpiący osób, które nie potrafią zorganizować sobie czasu. W swoim mieszkaniu nie potrafi zachować porządku co oznacza, że jest niezłym bałaganiarzem, rozrzucone skarpetki i szklanki walające się we wszystkich możliwych zakątkach jego mieszkania nie jest niczym dziwnym. Choć uśmiech na jego twarzy nie pojawia się za często nie można powiedzieć, że jest gburem. Wbrew pozorom jest towarzyski, a w odpowiednich sytuacjach potrafi zażartować, chociaż nie wszystko powszechnie uważane za śmieszne wzbudza u niego rozbawienie. Jest zagorzałym zwolennikiem książkę o tematyce kryminalnej, które zajmują większą część jego domowej biblioteczki. Nic więc dziwnego, że sam pisze właśnie książki o takim zabarwieniu. Jak na pracoholika przystało nie ma dużo wolnego czasu. Jeśli już jednak zdarza się moment, w którym nie nic do roboty, zamienia się w leniwego domownika. Telewizor, w którym ogląda bezsensowne teleturnieje oraz transmisje z wydarzeń sportowych. Jeszcze w Stanach namówiony przez swoją narzeczoną musiał czasem ruszyć się z domu i trochę zażyć rozrywki. Kina, teatry, ale i kluby jakich w jego dzielnicy nie brakowało- te wszystkie miejsca odwiedzał i nie robi tego tylko z przymusu, bo przecież w głębi duszy nawet to lubił. Ubiera się w ciemne i stonowane kolory, a jego ubrania są przede wszystkim wygodne i nie krępujące ruchów. Jego czupryna aktualnie jest dość bujna i długa co zdecydowanie powoduje, że wydaje się dojrzalszy, a w połączeniu z lekkim zarostem męski. Kiedy jednak zdecyduje się ogolić, a włosy znacznie skrócić możesz zauważyć młodą twarzyczkę, zupełnie nie pasującą do trzydziestopięcioletniego faceta. W życiu ceni sobie stabilizację właśnie dlatego oświadczył się swojej ukochanej, ze względu na wszelkie wątpliwości wystawił ją jednak do wiatru dochodząc do wniosku, że bez niego będzie mu lepiej.